چگونه با فرد مبتلا به آلزايمر صحبت کنيم؟
تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۹۱۷۳۹
خبرگزاری آریا-شاید در نگاه اول، برقراری ارتباط با فردی که مبتلا به آلزایمر است سخت و دشوار به نظر بیاید؛ اما با به کارگیری استراتژی‌های خاص می‌توان فاصله بین شما و عزیزتان را به حداقل برسانید و رابطه‌ای موثر بین شما و سالمندتان ایجاد شود.
به گزارش خبرگزاری آریا ، بیماری آلزایمر که شایعترین شکل زوال عقل است 6.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چگونه با فرد مبتلا به آلزایمر صحبت کنیم؟
بیمار مبتلا به آلزایمر تغییراتی را در روش‌هایی که خود را به دیگران نشان می‌دهد و نیز راه‌هایی که دیگران را می‌شناسد و درک می‌کند، متوجه می‌شود. این بیماری یک اختلال عملکرد مغز است که باعث ضعف پیشرونده حافظه می‌گردد که در ابتدا اختلال حافظه محدود به وقایع و آموخته‌های اخیر، ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم درگیر می‌شود و بر روی توانائی‌های ذهنی و رفتار بیمار نیز تاثیر گذار است که متأسفانه برگشت پذیر نیست.
می‌توان با استفاده از ارتباط بیمار و مراقبین، تعامل آنها را با دیگران تقویت نمود.
برقراری ارتباط یعنی:
تبادل اطلاعات، عقاید و هیجانات.
فرستادن و گرفتن پیام از دیگران
ارتباط بخش مهمی از روابط شخصی هرکس می‌باشد. از طریق ارتباط ما احساسات، افکار واحساساتمان را ابراز می‌کنیم و خود را به دیگران می‌شناسانیم.
ارتباط بیش از یک شنیدن و گفتن است. نگرش‌ها، تون صدا، حالات چهره و حرکات بدنی همگی در کیفیت ارتباط موثرند.
ارتباطات دستخوش تغییر می‌شود
در بیماری آلزایمر به صورت‌های گوناگون ارتباط دچار تغییر می‌شود. فرد مبتلا به آلزایمر به سختی می‌تواند خود را به کمک لغات و الفاظ بیان کند و در فهم سخنان دیگران با مشکل روبرو است.
کسانی‌که با بیمار آلزایمری ارتباط دارند ممکن است در موارد زیر بروز تغییراتی را متوجه شوند:چگونه با فرد مبتلا به آلزایمر صحبت کنیم؟
یافتن لغات صحیح با دشواری مواجه است.
تکرار مکرر لغات آشنا
اختراع کلمات جدید برای توصیف اشیای آشنا
به راحتی سررشته جملات از دست می‌رود
سازماندهی منطقی کلمات با دشواری روبرو است
صحبت به زبان مادری و یا خودمانی
استفاده از کلمات زشت
کمتر صحبت می‌کند
بیشتر از ژست‌های غیرکلامی استفاده می‌کند
به یاد داشته باشید که شرایط فیزیکی و داروهای مغزی مقداری ارتباطات فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در صورت مواجه با چنین تغییراتی بهتر است با یک پزشک مشورت کنید.
چگونه گوش کنیم؟
برقراری ارتباط با بیمار آلزایمری به حوصله و درک بیمار نیاز دارد. اول و بیش از همه باید یک شنونده خوبی باشید. هنگامی که به بیماری در برقراری ارتباط کمک می‌کنید نکات زیر را در نظر داشته باشید:
صبور و حمایت کننده باشید: به او نشان دهید که گوش می‌کنید و تلاش می‌کنید تا گفته‌های او را بفهمید.
علاقه خود را نشان دهید: تماس چشمی خود را با بیمار حفظ کنید و به او نشان دهید که آنچه او می‌گوید برای شما مهم است.
آرامش و اطمینان را القاء کنید: اگر بیماری در بیان خود با دشواری روبرو است، به او نشان دهید که تلاش او خالی از اشکال است. وی را ترغیب کنید تا بیان افکارش را ادامه دهد.
به او فرصت دهید: به او اجازه دهید فکر کند وآنچه که می‌خواهد توصیف کند. دقت کنید که سخنان او را قطع نکنید.
از انتقاد و یا اصلاح سخنان وی اجتناب ورزید: هرگز به او نگویید آنچه که اظهار می‌دارد غلط است. بجای آن گوش کنید و تلاش کنید مفهوم آنچه که قرار است گفته شود درک نمایید. اگر برای روشن شدن مطلب لازم باشد آنچه که فهمیده‌اید را تکرار کنید.
جر و بحث نکنید: اگر بیمار چیزی می‌گوید که شما با آن موافق نیستید، اجازه دهید همان باشد که او می‌گوید. جر و بحث غالبا چیز‌ها را بغرنج‌تر می‌کند.
حدس بزنید: اگر بیمار کلمه غلطی را بکار برد و یا دریافتن لغت صحیح با دشواری مواجه گردید، به وی کمک کنید تا آن را پیدا کند. اگر منظور او را متوجه شدید، لازم نیست که حتما کلمه صحیح پیدا و بیان شود. در هر دو حالت مواظب باشید که باعث حرمان بیمار نگردید.
بر احساسات متمرکز شوید نه حقایق: گاهی احساسات و هیجاناتی که بخواهند بیان شوند مهمتر از آن چیز‌هایی هستند که گفته می‌شوند. به احساساتی که در پس کلمات پنهان شده‌اند توجه کنید. همزمان، تون صدا وسایر رفتار‌ها می‌تواند به شما در درک احساست بیمار کمک کند.
حواس پرتی‌های خود را محدود کنید: محل آرامی را برای گفتگو پیدا کنید تا شما دچار اختلال تمرکز نشده و بیمار نیز بتواند بر افکار خود تمرکز داشته باشد.
او را ترغیب کنید تا بر ارتباطات غیر کلامی تکیه کند: محل آرامی را برای گفتگو پیدا کنید تا شما دچار اختلال تمرکز نشده و بیمار نیز بتواند بر افکار خود تمرکز داشته باشد.
چگونه ارتباط برقرار کنیم؟
به موازات پیشرفت بیماری، برقرای ارتباط به یک چالش فزاینده مبدل می‌شود. برقراری ارتباط مستمر و حساس حائز اهمیت بسیار است و مهم نیست که چقدر این کار مشکل است ویا تا حد بیمار دچار سردرگمی است. اگر چه بیمار همیشه پاسخ نمیدهد، اما وی هنوز از برقراری ارتباط مستمر سود می‌برد. در برقراری با بیمار آلزایمری انتخاب لغات با دقت باید انجام شود.
خود را معرفی کنید: از روبرو به بیمار نزدیک شوید و خود را معرفی کنید.
بیمار را با نام خودش خطاب کنید: این نکته نه تنها حاوی ادب و احترام است بلکه به بیمار کمک می‌کند تا نسبت به خود آشنایی پیدا کرده و توجهش جلب شود.
کلمات و لغات کوتاه، ساده و آشنا بکار گیرید: بیمار را مغلوب درخواست‌ها و داستان‌های طولانی نکنید. مختصر و مفید و مطلوب به هدف صحبت کنید. در برخی موارد کلمات ضرب المثلی کمک کننده‌تر هستند.
به آهستگی و روشنی صحبت کنید: به سرعت و شفافیت سخنان خود دقت کنید.
دستورالعمل‌های یک مرحله‌ای صادر کنید: دستورالعمل‌های خود را شفاف، ساده و هر یک را در یک مرحله بیان کنید.
در یک لحظه یک سؤال بپرسید: او را مغلوب سوالات متعدد که در یک لحظه پرسیده شود نکنید.
صبورانه منتظر پاسخ بیمار باشید: ممکن است بیمار به وقت بیشتری برای پردازش سؤال شما احتیاج داشته باشد. فرصت کافی و تشویق لازم برای ارائه پاسخ را به وی نشان دهید.
سوالات و اطلاعات را تکرار کنید: اگر بیمار پاسخ نداد، یک لحظه صبر کنید و دوباره بپرسید. جملات و کلمات قبلی را دوباره تکرار کنید.
سؤالات را به پاسخ تبدیل کنید: تلاش کنید بجای سؤال، راه حل ارائه شود. مثلا بگویید: “توالت اینجا است” بجای اینکه بگویید: “ آیا احتیاج داری به توالت بروی”.
استفاده از الفاظ صحیح: استفاده از الفاظی ماننند “بپر بالا ” بجای “ سوار شوید ” باعث سردرگمی بی جا می‌شود.
خودداری از ضمیر بجای نام: بجای اینکه بگوییم “بفرمایید این را بگیرید. ” بهتر است گفته شود “ بفرمایید این کلاه شما است. ”
تاکید بر کلمات کلیدی: بر کلماتی که مهمتر هستند فشار بیشتری زمان بیان آورده شود. مثلأ: “ بفرمایید این چایی مال شما است. ”
از کلمات مثبت بیشتر از منفی استفاده شود: بجای اینکه بگوییم “ آنجا نروید” بهتر است گفته شود. “ اینجا بیاید. ”.
نشانه‌های بینایی ارائه کنید: درخواست خود را با اشاره کردن، لمس کردن یا شروع کار در برابر بیمار اعلام کنید.
از امتحان کردن پرهیز کنید: برخی یادآوری خاطرات مفید می‌باشد، اما از بیان آن به صورت: “ آیا یادت می‌آید که … ” و یا از بیان اظهاراتی مانند: “ تو باید بدونی که آن کیست “ خودداری کنید.
توضیحات ساده‌ای را ارائه کنید: از بیان منطق و دلیل طولانی خودداری کنید پاسخ روشن و مختصری را بیان کنید.
مطالب را بنویسید: وقتی که توضیحات کلامی باعث سردرگمی می‌شود آنرا به زبان ساده بنویسید.
بعدا دوباره تلاش کنید: وقتی بنظر می‌رسد که او توجه نمی‌کند، چند لحظه بعد دوباره اقدام کنید.
با او با عزت و احترام رفتار کنید: از صحبت بی احترامانه و نیز انگار که بیمار در آنجا حضور ندارد خودداری کنید.
از تُن صدای خود آگاهی لازم را داشته باشید
آهسته و شمرده شمرده صحبت کنید.
تُن آرام و موقرانه را پیشه کنید. تُن صدای پایین آرام کننده‌تر است.
از سخنان طلبکارانه بپرهیزید و مسائل را آسان بگیرید.
از نگرش و احساسات خود آگاه باشید. بطور غیر عمدی، از طریق تون صدا با بیماران ارتباط برقرار می‌گیرید.
توجه ویژه به حرکات بدنی خود به عنوان ارتباط غیر کلامی داشته باشید.
همواره از روبرو به بیمار نزدیک شوید و از حرکات تند پرهیز نمایید.
تماس چشمی را حفظ کنید.
از وضعیت ایستادن خود آگاه باشید تا مانع از نشان دادن پیام منفی و بی احترامانه گردید.
وضعیت چهره دوستانه و مثبتی را نشان دهید.
از روش‌های غیر کلامی مانند اشاره کردن، ژست کاری را گرفتن و لمس کردن استفاده کنید.
پاسخ و واکنش به بیمار مبتلا به آلزایمر
بیماری آلزایمر باعث می‌شود که فرد مبتلا به گونه‌ای متفاوت و غیر قابل پیش بینی رفتار کند. برخی از آنها پرخاشگر و مضطرب می شوند و عده‌ای یک سوال و ادا را تکرار می‌کنند. این رفتار‌ها باعث فشار و تنش در روابط بیمار بخصوص میان وی و مراقب او می‌شود. مهم است که بدانیم این رفتار‌ها عمدی نیست. دلایل زیر می‌تواند باعث بروز آنها شود:
ناراحتی جسمانی: بعلت بیماری، مصرف دارو …
تحریک زیاد: بعلت: صدا‌های بلند، محیط شلوغ و پر رفت و آمد.
محیط غریبه: افراد جدید، ناتوانی از شناسایی خانه.
وظایف پیچیده: انجام کار‌های دشوار منزل و سایر فعالیت‌های سخت.
تعامل‌های محروم کننده به سبب ناتوانی از برقراری ارتباط موثر با دیگران.
علت این رفتار‌ها هرچه که بخواهد باشد، شما دقت کنید که اینگونه رفتار‌ها را شناسایی و راه‌حل مناسب اتخاذ نمایید.
رفتار بیمار را شناسایی و مورد بررسی قرار دهید
رفتار نامطلوب کدام است؟ آیا ممکن است باعث آسیب به خود و دیگران شود؟
دقیقا قبل از بروز این رفتار چه حادثه‌ای رخ داد؟
آیا مسئله‌ای باعث بروز این رفتار بیمار گردید؟
چه مسئله‌ای بلافاصله پس از رفتار بیمار اتفاق افتاد؟ شما چگونه واکنشی به آن داشتید؟
تلاش کنید به این سوالات پاسخ دهید. چه، کجا، کی، چرا و چگونه؟
راه حل‌های موثر را بررسی کنید
نیاز‌های بیمار آلزایمر چیست؟ آیا آنها تأمین شده‌اند.
آیا می‌توان برای کاهش رفتار‌های مخرب بیمار، محیط را مساعدتر نمود.
چگونه شما می‌توانید واکنش خود را نسبت به آن رفتار‌ها تغییر دهید؟
آیا شما به آرامی و با ایجاد حمایت پاسخ می‌دهد؟ سعی کنید از این به بعد واکنش بهتری داشته باشید
آیا واکنش جدید شما موثر بود؟
آیا نیاز دارید که سایر عوامل و راه‌حل‌ها مورد بررسی قرار گیرند؟
اگر بله، شما چگونه می‌توانید به صورت دیگر رفتار کنید؟
چگونه با فرد مبتلا به آلزایمر صحبت کنیم؟
تمام بیماران آلزایمری مشابه یکدیگر نیستند؛ بنابراین خانواده‌ها و مراقبین در موقعیت‌های مختلف به صورت گوناگون واکنش نشان می‌دهند. در زیر شایعترین اختلالات رفتاری بیماران و راه‌های مقابله با آن مورد بخث قرارمی‌گیرد.
رفتار‌های تکراری بیماران آلزایمری
بیمار آلزایمری ممکن است یک مطلبی و یا کاری را مکررا بگوید و تکرار کند. ممکن است لغتی را بگوید و یا مرتب بپرسد. در بسیاری از این موارد بیمار در جستجوی آرامش، امنیت و محیطی آشنا است. ممکن است بیمار مرتب راه برود و چیز‌هایی که به تازگی تمام کرده دوباره خراب کند. این رفتار‌ها هرچند که بیمار نمی‌سازد، اما باعث فشار در مراقب می‌شود.
در مقابل رفتار‌های تکراری می‌توان به روش‌های زیر واکنش نشان داد:
دقت کنید ببینید پیش از این رفتار علتی وجود داشته است.
به جای توجه به رفتار بیمار به احساسات بیمار که باعث این رفتار می‌شود، توجه کنید.
رفتار تکراری بیمار را به یک فعالیت مبدل سازید. اگر بیمار مرتب دستهایش را روی میز می‌کشد، دستمالی به او بدهید و از او بخواهید که در گردگیری به شما کمک کند.
صبور باشید و به آرامی با وی رفتار کنید. به آرامی سخن بگویید و او را نوازش کنید.
پاسخ بیمار را بدهید. پاسخی را که بیمار در انتظار آن است بدهید، حتی اگر لازم باشد که پاسخ را چندین بار تکرار کنید.
بیمار را به کاری مشغول کنید. ممکن است دلگیر شود و بخواهد که کاری انجام دهد. ساختاری را تنظیم کنید و بیمار را به یک کار دلچسب برای وی مشغول منید.
از تقویت کننده‌های حافظه استفاده کنید. اگر بیمار سوالات خود را مکررا می‌پرسد، تاریخ روز، ساعت، یا یادداشت‌ها و یا عکس‌هایی را برای بیمار همراه با پاسخ یادآوری کنید.
رفتار بیمار را بپذیرید و با آن کار کنید. اگر رفتار بیمار آسیب زننده نمی‌باشد، اجازه دهید تا انجام ٍآن استمرار پیدا کرده و شما تلاش کنید که راه‌هایی را برای کار با آنها پیدا کنید.
با پزشک مشورت کنید. رفتار‌های تکراری ممکن است بعلت بیماری و یا عوارض دارویی باشند، بهتر است با یک روانپزشک مشورت کنید.
پرخاشگری بیمار آلزایمری
رفتار‌های پرخاشگرانه ممکن است کلامی (فریاد زدن، اسم کسی را صدا کردن) و یا فیزیکی (زدن، هل دادن) باشد. این رفتار‌ها ممکن است ناگهانی و بدون دلیل واضحی رخ دهد و یا از محیط ناراحت کننده‌ای منشأ بگیرد. هر کدام که باشد، مهم آن است که علت عصبانیت و بد خلقی بیمار را بررسی و پیدا کنیم. در زیر روش‌های موثری برای پاسخ به این رفتار‌ها آمده است:
تلاش کنید که علت اصلی را پیدا کنید. ببینید بلافاصله قبل از این رفتار‌ها چه حادثه‌ای رخ داده است که باعث بروز پرخاشگری بیمار شده است.
به احساسات توجه کنید نه وقایع. توجه به جزئیات وقایع چندان مهم نیست. به احساسات بیمار که در پس پرده کلمات قرار دارند توجه کنید.
عصبانی نشوید. با بیمار به آرامی و با تون آهسته صحبت کنید و اطمینان بخش باشید.
عوامل پرت کننده حواس را محدود کنید. محیط زندگی را بررسی کنید و طوری آن را مرتب کنید تا بروز رفتار‌ها در آینده جلوگیری به عمل آید.
از فعالیت‌های آرامش بخش استفاده کنید. از موسیقی مورد پسند بیمار، ماساژ و یا تمرینات ورزشی سبک استفاده کنید.
به فعالیت دیگر متمرکز شوید. ممکن است کاری و یا موقعیتی باعث خشم بیمار شود. وی را به کار و موقعیتی دیگر مشغول سازید.
افکار بدبینانه بیمار مبتلا به آلزایمر
به علت کاهش حافظه و سردرگمی، بیمار آلزایمری چیز‌ها را به گونه‌ای دیگر تفسیر می‌کند. وی ممکن است به اطرافیان بدبین شود و به آنها اتهام دزدی، بی وفایی و … بزن. ممکن است بیمار چیز‌هایی را که می‌بیند و یا می‌شنود به گونه‌ای دیگر تفسیر کند. در این صورت می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:
دفاعی برخورد نکنید. ببینید چه باعث آزار بیمار می‌شود و واقعیت درونی بیمار را درک کنید. به او اطمینان دهید و سپس به او نشان دهید که بیمار برای شما حائز اهمیت است.
جر بحث نکنید و تلاش نکنید تا بیمار را متقاعد سازید. اجازه دهید تا بیمار عقایدش را بیان کند. با فرضیات بیمار همراهی کنید و به عقیده او احترام بگذارید.
پاسخ‌های ساده بدهید. عقاید خود را با بیمار در میان بگذارید، اما او را مغلوب توضیحات مفصل و طولانی خود نکنید.
حواس او را بکار دیگری متوجه کنید. مثلا از او بخواهید که در کار‌های خانه به شما کمک کند.
از بعضی چیز‌ها نسخه دومی نیز داشته باشید. اگر او در جستجوی چیز خاصی است، سعی کنید چند تا از آن را داشته باشید. مثلا اگر همواره به دنبال کیف جیب بغل خود می‌گردد، چند تا از همان جنس را تهیه کنید.
اختلال در شناسایی
ممکن است بیمار قادر به شناسایی افراد، مکان‌ها و یا چیز‌های آشنا نباشد. ممکن است روابط قبلی را فراموش کرده و اعضاء خانواده را به اسامی دیگر صدا کند و نسبت به مکانی که در حال زندگی است احساس سردرگمی کند. ممکن است کارایی اشیاء معمولی مثل خودکار و چنگال را فراموش کند. این حالات بیمار برای مراقبین و اعضاء خانواده بسیار دشوار بوده و حوصله و تحمل زیادی را طلب می‌کند. اقدامات زیر می‌توانند کمک کننده باشد:
آرامش خود را حفظ کنید.
هر چند که عدم شناسایی و صدا کردن شما به نام دیگر دردناک می‌باشد، تلاش کنید رنج خود را به بیمار نشان ندهید.
با توضیح مختصری پاسخ دهید.
از توضیح مفصل و طولانی اجتناب کنید. پاسخ کوتاه و روشن کافی است.
برای یادآوری از عکس و چیز‌های مشابه استفاده کنید.
برای یادآوری اشخاص، مکان‌ها و خاطرات از عکس و چیز‌های مشابه استفاده کنید.
بیمار را با ارائه پیشنهاد اصلاح کنید.
آرامش خود را حفظ کنید.
توضیحات شما جنبه سرزنش پیدا نکند
مراقب باشید که توضیحات شما جنبه سرزنش پیدا نکند. مثلا با اشاره به قاشق می‌توانید بگویید:“ من فکر کردم آن قاشق است ” و یا “ من فکر می‌کنم که رضا نوه شما است. ” مواظب باشید که به خود نگیرید.
فراموش نکنید که آلزایمر باعث فراموشی در عزیز شما می‌گردد. حمایت و درک بیمار از سوی شما موجب قدردانی و امتنان است.
اضطراب و بیقراری بیمار آلزایمری
ممکن است بیمار مضطرب و بی قرار شود و بخواهد مرتب راه برود و آرام و قرار نداشته باشد.
ممکن است در مکانی کاملا درگیر شده و به جزئیات خاصی متمرکز گردد و نیز ممکن است بیش از حد به مراقبین برای کسب توجه و راهنمایی تکیه نماید. اقدامات زیر می‌تواند کمک کننده باشد:
به احساس حرمان وی توجه کنید.
ببینید چه چیزی او را مضطرب و بیقرار کرده است.
به او اطمینان دهید.
از جملات آرامش بخش استفاده کنید و به او بفهمانید که شما برای مراقبت از وی آنجا هستید.
بیمار را به کاری مشغول کنید.
از موسیقی، هنر و یا نوازش بیمار برای آرام کردن او استفاده کنید.
محیط را تعدیل سازید.
سر و صدا را کم کنید و یا در غیر اینصورت او را به محیطی آرام‌تر منتقل کنید.
راهی برای تخلیه انرژی وی پیدا کنید.ممکن است او در پی یافتن کاری برای انجام دادن باشد. می‌توانید برای قدم زدن بیرون بروید، توپ بازی کنید و یا به اتفاق به رانندگی بروید.
نکاتی برای پاسخ به رفتار‌های مشکل ساز بیمار
آرام باشید و بیمار را درک کنید.
حوصله کنید و انعطاف داشته باشید.
دلایل بروز رفتار‌های مشکل ساز بیمار را مورد بررسی قرار دهید.
به هیجانات بیمار پاسخ دهید نه رفتار‌های او.
از جر و بحث اجتناب کنید، سعی نکنید که بیمار را متقاعد سازید.
رفتار‌های بیمار را ناشی از بیماری بدانید و سعی کنید با آنها کار کنید.
راه حل‌های مختلف را پیدا کنید.
راه‌های تخلیه هیجانات و رفتار‌های بیمار را پیدا کنید.
از وسایلی که حافظه بیمار را تقویت می‌کند استفاده کنید.
رفتار‌های بیمار را به خود استناد ندهید.
با دیگران در مورد وضعیت و شرایط خود صحبت کنید.
زمانی نیز برای استراحت خود در نظر بگیرید.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: بیماری آلزایمر چگونه با فرد مبتلا فرد مبتلا به آلزایمر او نشان دهید برقراری ارتباط بیمار آلزایمری ممکن است بیمار بیمار آلزایمر استفاده کنید رفتار ها رفتار بیمار داشته باشید اجازه دهید تکرار کنید صحبت کنید پیدا کنید تلاش کنید توجه کنید اگر بیمار حفظ کنید دقت کنید چیز ها راه حل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۹۱۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سالانه بین هزار تا دو هزار نفر به سالک مبتلا می‌شوند
مسئول گروه مبارزه با بیماری‌های واگیر مرکز بهداشت استان اصفهان گفت: موارد ابتلا به بیماری سالک در این استان سالانه بین ۳ تا ۵ هزار نفر بود که الان به ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرده است.
به گزارش ایلنا، «رضا فدایی» مسئول گروه مبارزه با بیماری‌های واگیر مرکز بهداشت استان اصفهان درباره وضعیت ابتلا به بیماری سالک در این استان توضیح داد: پیش از تلاش‌هایی که برای کنترل این بیماری انجام شود، ما سالانه تنها در استان اصفهان بین ۳ تا ۵ هزار مورد بیمار سالک داشتیم، در حال حاضر پس از ۱۶ سال کار مستمر، موارد ابتلا بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر کاهش یافته است؛ این موفقیت حاصل یک تلاش بسیار وسیع و فشرده است.
وی اضافه کرد: البته خود بیماری هم نوسان‌هایی دارد، بعضی سال‌ها کم می‌شود و برخی سال‌ها بالا می‌رود ولی روی هم رفته در حال حاضر محدود شده است. در استان اصفهان شهرستان‌های اردستان، برخوار، نطنز و شاهین شهر و همین طور شهرستان‌های شرقی استان کانون‌های اصلی سالک هستند. بعضی سال‌ها هم کانون‌های جدیدی ایجاد می‌شود که در گذشته نبوده است.
فدایی عنوان کرد: برای این بیماری یک داروی اصلی موسوم به آمپول گلوکانتیم وجود دارد که این دارو را وزارت بهداشت به اندازه نیاز کل استان‌های سالک‌خیز تهیه و به رایگان توزیع می‌کند و ما هم به رایگان به بیماران تزریق می‌کنیم. همچنین دو یا سه نوع پماد وجود دارد که در کنار این آمپول، داروی کمکی محسوب می‌شوند و سیر بهبودی بیماری را تسریع می‌کند. از این رو این داروها را ما به مقدار مورد نیاز داریم و معمولا کمبود نداریم.
وی ادامه داد: از نظر درمانی بسیاری از بیماران پس از گذشت ماه‌ها از ضایعه پوستی مراجعه می‌کنند که در آن موقع زخم بزرگ شده و درمان آن هم سخت‌تر می‌شود. ما همیشه در آموزش‌هایی که بین مردم مناطق سالک‌خیز داریم بیان می‌کنیم که اگر زخمی بر روی سطح بدنتان پیدا شد، فورا برای درمان مراجعه کنند، چون درمان در مراحل اولیه بسیار کارآمدتر و ساده‌تر هست.
فدایی با اشاره به داروی سالک تولیدی شرکت‌های دانش بنیان داخلی گفت: آن دسته از داروهایی که سازمان غذا و دارو یا وزارت بهداشت تایید می‌کنند، مجاز به استفاده از آنها هستیم. به طور مثال داروی سیناآمفولیش پمادی است که یک شرکت دانش بنیان تولید کرده است و پس از تایید وزارت بهداشت ما هم مجاز به استفاده از آن شدیم. به طور کلی یک رضایت نسبی در کنار داروهای اصلی از این داروهای محصول شرکت‌های دانش بنیان حاصل شده است، لذا از این نظر قدم‌های مثبتی برداشته اند.
وی درباره درمان جای زخم (اسکار) سالک گفت: متخصصان پوست و جراحان پلاستیک، روش‌هایی برای ترمیم نسبی جای زخم‌ها دارند که درمان از طریق سلول‌های بنیادی یکی از آنها است. اما این روش‌ها نسبی و بسیار پر هزینه هستند. به همین دلیل ما تمام تلاشمان در زمینه مقابله با خود بیماری و مراجعه به موقع بیماران است.
فدایی همچنین به تغییرات روند ابتلا به بیماری سالک اشاره کرد و افزود: طبق اطلاعات منتشر شده از وزارت بهداشت روی هم رفته در کشور ما روند ابتلا به این بیماری رو به کاهش است. ظاهرا از بالای ۲۰ هزار مورد ابتلا در سال در حال حاضر به کمتر از ۱۰ هزار مورد رسیده ایم. در استان اصفهان نیز موارد ابتلا بین ۳ تا ۵ هزار نفر بود که الان به ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرده است.
وی تاکید کرد: حتی در سالی که آمار ابتلا کاهش پیدا می‌کند، نباید از این بیماری غافل شد، چرا که این بیماری خودش هم افت وخیز دارد، جدا از کاری که سیستم برای مهار آن انجام می‌دهد.
دستگیری ۴ متهم اصلی پرونده مفقودی یسنا کودک کلالهای